Poem/Story

കവിയും കടലാകെയും, കുമിയും കാടാകെയും മുങ്ങീട്ടും മുങ്ങീട്ടും ഇനിയും കാണാനേയില്ല സമയമേ നിന്റെ ഒടുങ്ങാ ചമയച്ചേര്‍പ്പുകള്‍...

ഒരു ദിവസം അവര്‍ നടന്നു പോവുന്ന ഇടവഴിയില്‍ ഒരാള്‍ മൂത്രമൊഴിക്കാനായി ഇരുന്നത് കണ്ട് സുന്ദരേട്ടന് സഹിച്ചില്ല...

അയാള്‍ വരച്ചതൊക്കെ എങ്ങോട്ടോ നോക്കുന്നു. ഒരു ചിത്രവും അയാളെ നോക്കുന്നില്ല.

ഏകാന്തതയില്‍ ശാന്തമായ തോണിയില്‍ വൈകുന്നേരം ചൂണ്ടയിടുന്ന ഞാന്‍ മീനിനെക്കുറിച്ചും കലങ്ങിയ ജലത്തെ കുറിച്ചും ആലോചിച്ചു...

രാമന്‍ ഒരു മുന്നറിയിപ്പും ഇല്ലാതെ കൊട്ടാരം വിടുകയാണ്. അന്തം വിട്ടുപോയി സീത. പകച്ചു പോയി. അതാണ് സത്യം.